İnsanın Allah dəgahına yaxınlaşmasından, kamilliyə yetişməsindən naahat olan şeytanın ən qoxulu silahı, şəkk-şühə yaatmaqdı. Allah, həqiqət, ədalət sevgisi ilə çıpınan üəyi, yalnız u yolla məudundan döndəmək ola. /ütün insanla seçdikləi məqsədə doğu həəkət zamanı çətinliklələ üzləşilə. Uyğun çətinliklə qaşısında yalnız qələəyə inam hissi ilə dayanmaq ola. Şəkk-şühəyə düşü, haqq yolda olduğuna və u yoldakı uğua inamını itiən insan, məhvə məhkumdu. əs çaə nədi? Təuk döyüşünü yada salaq. /Təuk döyüşündə üzücü çətinliklələ qaşılaşan müsəlmanladan i hissəsi gei dönmək qəaına gəldilə. Peyğəməə (s) yaxın müsəlmanladan olan Əu Heysəmə də evə qayıdanladan idi. /u hadisədən on gün keçmiş qaağında səin su, ətafında xoş əftalı avadlaı i kölgədə istiahət edən Əu Heysəmə qəfildən dəin fikiə getdi. Düşündü ki, heç i günahı olmayan Peyğəmə (s) isti qumla üstə, çiynində silah duduğu halda, onun u kölgədə istiahət etməsi insafdan deyil. Cəld ayağa qalxı, dəvəsinə minəək yola düşdü. Təuka yaxınlaşan süvaini göən həzət Peyğəmə (s) «Ey süvai, Əu Heysəmə olsan, nə yaxşıdı»,-deyə uyudu və onun haqqında dua etdi. /Əu Heysəmə münafiq deyildi. Sadəcə, süstlük ucatından atilə meyl etmişdi. Amma uhi hazılığına göə, Allah-təala onun diqqətini həqiqətə yönəltdi. /«Tövə» suəsinin 117-ci ayəsində uyuulu «Allah çətin saatda i qisminin üəyi dönmək üzə ikən, Peyğəməə (s) onun adınca gedən mühaciləə və ənsaa tövə nəsi etdi».