Əhli-sünnə qadaşladan souşanda ki, nə üçün Əu ək və Ömə Usamə in Zeydin qoşunu ilə yola düşmədilə? Cavaında deyilə «əsulullahın(s) xəstə olduğuna və onun ehlətinə yəqinə yaxın ehtimal vedikləinə göə» –qalmaq və o həzətin qüsl və dəfn məasimində iştiak etmək istədilə. una göə də iz fəyad ediik ki, ay camaat ilin ki, u cənala Peyğəməin(s) qüsl, kəfən məasimində iştiak etmədilə, aşlaı aşqa işə məşğul idi. axın İn Səd «Təəqat» kitaında, Cai in Adullah Ənsaidən nəql edi /«Öməin xilafəti zamanında i gün iz xəlifənin yanında olduğumuz vaxt Kəul Əha, qalxı souşdu Peyğəməin(s) ağzından çıxan son söz nə oldu? Ömə dedi Əlidən souş. /Kə dedi Əli(ə) haadadı? /Ömə cava vedi Oadadı, ondan souş. /Kə souşdu və Əli cavaında dedi /Həzəti sinəmə söykəmişdim. O da aşını çiynimə qoymuşdu. uyudu /اسندته الى صدرى فوضع رأسه على منكبى فقالالصلاة،الصلاة /Namaz, namaz. /Kəə dedi Doğudu, peyğəmələin son sözü udu. /una göə mömün olmuş və u halda seçilmişlə. Sona üzünü Öməə tutuu dedi O həzətə kim qüsl vedi? /Ömə cava vedi Əlidən souş. /Kə, İmamdan souşdu, o cava vedi «ona mən qüsl vedim, İn Aas otumuşdu, Usamə və Şəqan adıcıl olaaq su gətiidilə». /Təəi, «İn Əsi və İn Kəsi» taixində yazılı əsulullah(s) azaetəsi günü dünyasını dəyişmişdi, yaxınlaı o həzətə qüsl veməklə məşğul idilə. Lakin hakimiyyət məsələsi xalqı o həzəətin cəsədini təchizi ilə məşğul olmaqdan saxlamışdı. Yalnız çəşənə axşamı, Əu əkin eyəti tamamlandıqdan sona Peyğəməin(s) cənazəsi yada düşdü. O zaman Peyğəməin(s) evinə gəli ona namaz qıldıla. /«Əqd Əl-fəid» və «Gənc Əl-ummal» kitalaında göstəili ki, elə o həzətin cəsədinə qüsl edənlə də onu topağa tapşımaq məasimində iştiak edidilə. Onla aşağıdakıladan iaətdi /Əli in Əu Tali, Peyğəməin(s) əmisi Əas, Fəzl in Əas, Peyğəməin(s) azad etdiyi Şəqan və i qövmə əsasən, Usamə in Zeyd. «Gənc Əl-ummal»-da xüsusilə qeyde olunmuşdu ki, Əu ək və Ömə u məasimdə iştiak etməmişlə. /Əllamə Əsgəinin təhqiqatına əsasən və əvayət «Sieyi in Hişam» «Taixi Təəi», «Taixi in Kəsi», «Usudul ğaə», «Təəqati in Səd», «Taix Əl-xəmis» və Əhməd Hənəlin «Müsnəd»ində yazılmışdı ki, Ayişə Ümmülmöminin deyi /ما علمنا بدفن الرسول حتى سمعنا صوت المساحى من جوف الليل،ليلة الاربعاء /izim, Peyğəməin(s) topağa tapşıılmasından çəşənə axşamı günün gecəsi qulağımıza elləin səsi gəlməyənədək xəəimiz yox idi.