SİQAYƏTÜL-HACC (HACILAA SU VEMƏ) AYƏSİ / /“əaət” suəsinin 19-cu ayəsində uyuulu / /أَجَعَلْتُمْ سِقَايَةَ الْحَاجِّ وَعِمَارَةَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ كَمَنْ آمَنَ بِاللّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ وَجَاهَدَ فِي سَبِيلِ اللّهِ لاَ يَسْتَوُونَ عِندَ اللّهِ وَاللّهُ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ /“Yoxsa siz hacılaa su veməyi və Məscidül-Həamı təmi etməyi Allaha və qiyamət gününə iman gətii Allah yolunda cihad edənlələ eyni ilisiniz?! Onla Allah yanında eyni deyillə. Allah zalım tayfanı hidayət etməz.” /Hakim Həskani Hənəfi “Şəvahidut-tənzil” kitaında müxtəlif sənədlələ u ayənin İmam Əli (ə) haqda nazil olduğunu göstəən ondan çox əvayət nəql etmişdi. əvayətləin iində Ənəs in Malikdən elə nəql edi “Aas in Ədül-Müttəlilə Şeyə (Allah evinin qaovulçusu) hə ii özünün üstün və fəzilətli olduğunu deyəndə, Əli onlaın yanına gəldi. Aas dedi “Qadaşoğlu, dayan, sənə sözüm va!” Əli dayandı. Aas dedi “Şeyə mənə deyi ki, mən səndən üstün və şəafətliyəm!” Əli (ə) uyudu “Əmican! Sən ona nə cava vedin?” Aas dedi “Dedim ki, mən Peyğəməin (s) əmisi, onun atasının vəsisi və hacılaı su ilə təmin edənəm! una göə də mən səndən üstünəm.” Əli (ə) üzünü Şeyəyə tutu uyudu “əs, sən ona nə dedin?” Şeyə dedi “Dedim ki, mən səndən şəafətliyəm; çünki mən Kəəni qoumaqla Allaha əmanətdalıq ediəm. Onun evinin qapısını açı-ağlamaq mənim öhdəmdədi. Əgə Aas şəafətli olsaydı, u işə o seçilə və onu əmanətda ilədilə!” /Əli (ə) uyudu “Mən isə fəx ediəm ki, u ümmətin içəisində Peyğəməə (s) iman gətiən, hicət edən və cihad edən iinci şəxsəm!” /Nəhayət, onlaın hə üçü Peyğəməin (s) yanına gedi, öz sözünü əz etdi. Peyğəmə (s) onlaa heç i cava vemədi. Onla gei qayıtdıla. i neçə gündən sona u haqda vəhy nazil oldu. u zaman Peyğəmə (s) onlaın yanına gedi, yuxaıdakı ayəni tilavət etdi.” /u hadisə azacıq fəqlə digə əvayətlədə də əyan edilmişdi. Onlaın əzisində elə nəql olunu “Aas həmin ayənin nazil olduğunu eşitdikdə, üç dəfə “iz təslimik” dedi.” /Hakim Həskanidən aşqa alimlə də unu öz kitalaında geniş, ya qısa şəkildə nəql etmişlə. Aşağıda adı çəkilən alimləi misal göstəmək ola /–Təəi “Təfsi” kitaında, Ənəs in Malikdən; /–Vahidi “Əsaun-nüzul” kitaında; /–Qutui “Təfsi” kitaında; /–Fəxi-azi “Kəi” təfsiində; /–Xazin “Xazin” təfsiində; /–Əul-əəkat Nəsəfi “Təfsi” kitaında; /–İn Səağ Maliki “Füsulul-muhimmə” kitaında; /Əhli-sünnənin öz hədisləi əsasında yazılmış “Əd-duul-mənsu” kitaında haqqında danışılan ayənin İmam Əli (ə) aəsində nazil olması ilə ağlı həm yuxaıdakı əvayət, həm də aşqa əvayətlə nəql edilmişdi. /uada i sual qaşıya çıxı Məgə, müsəlmanlaın öz üstünlükləini i-iləinə deyi, onunla qüələnməsi İslamda məzzəmət olunmayımı? Əgə u iş pis və əyənilməzdisə, nə üçün Əli (ə) u işi göü? /uada i incəliyə diqqət yetidikdə sualın cavaı aydın olu. əzən insanla dəyələi müəyyənləşdiəək səhvə düça olu, həqiqi dəyəi uaxı, qiymətsiz işləin adınca düşülə. elə i şəaitdə insanın öz üstünlüyünü əyan etməsi nəinki eyi deyil, hətta onun üzəinə düşən vəzifədi. Məsələn, məclisdə i nəfə fəxlə öyük imaət tikdidiyini, aşqa iisi idaə əisi olduğunu deyəkən, məclisin i guşəsində əyləşən şəxsin həqiqi dəyələi göstəmək üçün “mən səvət, mal-dövlət və vəzifə sahii olmasam da, Quanı əzə iliəm” deməsi nəinki pis iş deyil, üstəlik dəyəli i dəsdi.