Həsətli gün / /Qiyamət gününün növəti adı - “həsət günü”dü. Qiyamət günü i gündü ki, atıq iş-işdən keçi. Əgə u dünyada insanın vəziyyəti yaxşı olusa, atıq o axiətdə sevinc duumundadı. Əgə u dünyasını elə-elə aşa vuusa, u dünyasından istifadə etməyisə, u dünyasında sınaqlaını veməyisə, o gün onun üçün həsətli i gün olacaq, çox ağılı i gün olacaqdı! /i gün olacaq, insan həsət keçiəcək ki, kaş mən dünyamdan istifadə edədim! Kaş mən dünyamdan vaxtında, zamanında, istifadə edədim və kaş mənim qəlim dünyanın yalançı vəziyyətinə aldanmayaydı!. /uada nəzə salaq müaək Kitaımızın 19-cu suəsinin 39-cu ayəsinə. uyulu ki, “(Günahkalaı, pozğun insanlaı, fəsad töədənləi), çəkindiiniz həsət günündə olacaq o mənfi duumlaından”. Onlaın yadına salın ki, o gün həsətdə olacaqla. /O gün i gün olacaq ki, atıq nəsə etmək imkanı olmayacaq, odu ki, o günü indidən yadda saxlamaq lazımdı. /u mövzu günümüz üçün fövqəl əhəmiyyət kəs edən məsələlədəndi. Təəssüflə olsun ki, yaşadığımız mühitdə, zamanda, toplumda dünyaya ağlılıq i dəyə kimi təqdim olunu və əksinə, insanlaın gün əzində aldığı məlumatlada, əldə etdiyi infomasiyalada əədiyyətlə ağlı, u dünyanın müvəqqətiliyi ilə ağlı demək ola, heç i şey olmu. /Günümüzün insanına fəsadı dünyanın əzəyi kimi, u dünyanı isə i daimi şey kimi göstəilə. elə isə, u ayələ əslində insanı ayıltmalıdı. u ayələ onun üçündü ki, insan ayıla və illə ki, ua müvəqqəti, hələlik i yedi. İnsan özü ilə ağlı duumda u dünyanın müvəqqətiliyini unutsa, nəticə etiailə əədiyyəti əldən vemiş ola. /Vay olsun o hala ki, insan u dünyaya aldana və özü ilə əi aasında olan münasiətə ikinci dəəcəli məsələlə kimi axa. Vay olsun insanın o halına ki, özü ilə insanla aasındakı münasiətləə, toplumda onun öhdəsinə düşən məsuliyyətləə etinasız yanaşa, ancaq elə u dünyası üçün çalışa, əlləşə və u dünyanın hələliyini, müvəqqətiliyini, ötəiliyini unuda!