İn Əil Hədid «Nəhcül əlağə»nin 240-cı xütəsinin şəhində hicət gecəsindəki hadisəni, yəni Mövla Əlinin(ə) Peyğəmətin(s) yatağında yatması və Peyğəməin(s) Əu əklə ilikdə müşikləin əlindən xilas olması aəsində yazı /Mən Əu Cəfə Yəhya in Əu Zeyd Nəqi Həsənidən (Allah ona əhmət eləsin) souşdum Queyş qəiləsindən müxtəlif adamla əlləində qılınc, Peyğəməi öldümək, qanını Queyşin müxtəlif qəilələi aasında ölü aadan apamaq və Ədu Mənaf ailəsinin qanı tələ etməyə i ye tapmamasını təmin etmək üçün i aaya gəldilə. elə əvayət olunmuşdu ki, u fiki onlaın ağlına şeytan salmışdı. Onla o gecəni sühədək gözlədilə. əvayət olunu ki, onla divaın üstünə çıxı gödülə ki, i şəxs yaşıl əngli həzəmi qətifəsinə üünü yatmışdı. Onla onun Peyğəmə(s) olmasına şühə etmidilə. ununla elə sühədək gözlədilə və gödülə ki, u şəxs Əlidi(ə). u çox qəiədi. Çünki onla Peyğəməi(s) o gecə öldümək üçün i aaya gəlmişdilə. əs nəyə göə qətifəyə üünmüş adamı öldümədilə? Onlaın sühədək gözləməyi onu öldümək istəmədikləindən xəə vei. /Cavaında Həqi dedi Onla i gün qaaqdan u gecə Peyğəməi(s) öldümək qəaına gəlmiş və u xəəi Ədu Mənaf ailəsindən gizli saxlamaq aəsində azılaşmışdıla. u qəaa gələn və u işdə əli olanla aşağıdakıladan iaətdi Ədudda ailəsindən Nəz in Hais, Əsəd in Ədül, Üzza ailəsindən Əül Düxtəi in Hişam, Həkim in Hişamın və Zümə in Əsvəd in Müctəli Məxzum ailəsindən Əu Cəhl, qadaşı Hais və Xalid in Vəlid in Muğeyə, Səhm ailəsindən Həccacın iki oğlu Nəiyyə və Mənə və i də Əm Ass və Cəməh qəiləsindən Üməyyə in Xələf və qadaşı Üəyy. /Gecə vaxtı u xəə Ütə in əiə in Ədu Şəmsə çatdı. O u adamlaın əzisi ilə göüşü u işdən əl çəkməsini istəyi dedi Ədu Mənaf ailəsi Muhəmmədin(s) qanını güzəştə getməyəcək və undan çəkinməyəcəklə, siz onu zənciləyi evləinizdən iində həs edin və digə şailə öldüyü kimi ölənədək gözləyin. Ütə in əiə Ədu Mənaf ailəsindən sayılan Ədu Şəms ailəsindən idi və Peyğəməin (s) əmioğlusu sayılıdı. Ona göə də Əu Cəhl və köməkdaşlaı o gecə Peyğəməi(s) öldüməkdən çəkindilə. Sona isə Peyğəməin(s) evdə olmasını güman edəək divaın üstünə çıxı axdıla. Oada yaşıl həzəmi qətifəyə üünmüş adam gödükdə daha şəkk etmədilə ki, u peyğəmədi və onu öldümək aədə plan cızmağa aşladıla. Əu Cəhl onlaı u işə təşviq edidi. Onla gah öldümək niyyətinə düşü, gah da, çəkinidilə. Sona isə onladan əziləi digələinə dedilə Onu aşa salın. Onla daş atmağa aşladıla. Əli(ə) u təəf o təəfə çevili və yüngül ağıla hiss edidi. Çünki Allah Təala Əlinin(ə) salamat qalmasını və nicat tapmasını iadə etmişdi, onla, hava işıqlananadək təəddüdlə qadıla. Əgə Əli(ə) onlaın daşlaının sayəsində ölümə müşəəf olsaydı və Peyğəmə(s) Mədinəyə getməyi Məkkədə qalsaydı, onla etəsi gün Peyğəməi(s) öldüəcəkdilə. Hətta u Ədu Mənaf övladlaı ilə dava ilə nəticələnsəydi də. Çünki Əu Cəhl Peyğəməi(s) öldüməkdən əl çəkməyəcəkdi. O, əsiətsiz i adam idi və o həzətin qanını tökmək üçün əzmlə çalışıdı. /Mən Nəqiə dedim əsulullah(s) və Əli(ə) ilidiləmi ki, Ütə onlaı Peyğəməi(s) öldüməkdən saxlamışdı? Dedi Xeyi, onla o gecə ilmidilə. Sonala ildilə. Peyğəmə(s) əd döyüşündə Ütənin döyüşü yatımaq istəyini gödükdə uyudu «Əgə u qövmün içində yaxşı vasa, elə qımızı ekək dəvənin sahiidi». Fəz edək ki, Əli(ə) Ütənin müşikləə dediyindən xəəda idi. Yenə də onun Peyğəməin(s) yatağında yatması fəzilətindən i şey azalmı. Çünki onlaın Ütənin sözünü eşidi-eşitmədiyinə heç etimadı yox idi. əlkə də onun öldüülməyə daha çox gümanı va idi. /İndi ki, söz ua çatdı, İmamın palaq imanı və əzəmətli uhundan xəəda olmaq üçün i müqayisə etməyiniz pis olmaz. /Leylətul Məitdə, Peyğəmə(s) Əliyə (ə) onun yatağında yatmaq təklifi etdikdə İmam yalnız i şey aəsində düşünüdü. Odu ki, souşdu Ya əsulullah(s) əgə mən sizin yeinizdə yatsam siz sağ qalacaqsınızmı? əsulullah(s) cava vedi əli, salamat qalacağam. Əli in Əi Tali xoşhallıqla topağa düşü şük səcdəsi etdi. u İslamda aş veən ilk şük səcdəsi idi. Yəquinin taixində qeyd olunmuşdu ki, o gecə Əli (ə) Peyğəməin(s) yatağında yatmışdı. Allah Təala, Cəail və Mikailə vəhy etdi ki, mən sizin ikinizdən iini ölümə məhkum etmişəm, hansı iiniz fədailik edi özünü ölümdə qaağa sala? Hə ikisi həyatı yaşamağı seçdilə. Vəhy gəldi ki, niyə Əli(ə) kimi deyilsiniz? Onu Muhəmmədlə(s) əaə qəa vedim və iinin ömünü digəindən çox etdim. Amma Əli(ə) ölümü seçdi və Muhəmmədin(s) qalmasını üstün tutaaq onun yatağında yatdı ki, o dii qalsın. Gedin onu düşmənləindən qouyun. Hə ikisi yeə endi. ii aş təəfində otudu ki, onu düşmənləədən qousunla və daşladan mühafizə etsinlə. Cəail deyidi Sənin kimiləə eşq olsun, ey Əutaliin oğlu! Allah yeddi göyün mələkləinə səninlə iftixa edi. /Amma-Yaiğa- Əu ək in Əi Quhafə əlidən çox yaşı olmasına axmayaaq mağaada gizlənəkən, höümçəyin to toxuduğunu, göyəçinin yumuta üstündə otuduğunu gözləi ilə göməsinə və düşmənin onlaın oada olmasına ehtimal etməyəcəyini ilməsinə axmayaaq qoxudan ükülmüşdü və Peyğəmə (s) ona təsəlli veidi ki, qoxma, Allah izimlədi. /uada pis olmaz ki, həssas i nöqtəyə işaə edək ki, oxucula Peyğəməin(s) u şəxsi özü ilə götüməsini qaaqcadan planlaşdııldığını təsəvvü etməsinlə. Necə ki, Əhli-sünnə qadaşlaımız u işlə çox öyünü fəx edilə ki, filankəs mağaada və mühaciətdə Peyğəmələ(s) ilikdə olmuşdu. /Əhməd Hənəl «Müsnəd»də və Təəi öz taixində yazı O gecə Əu ək Peyğəməin(s) evinə gəldi. Elə ildi ki, Peyğəmə(s) yatmışdı. Onu çağıdı. Ya nəiyəllah, Əli(ə) cava vedi Peyğəmə(s) uada deyildi. Əu ək «ii Meynuna» təəf tələsdi, Peyğəmə(s)Məkkədən süətlə uzaqlaşmasına axmayaaq özünü ona çatdıdı və onunla ilikdə «Sov» mağaasına getdi. /Amma həqiqət udu ki, o iki nəfəin işinin dəyələndiilməsi, yəni Peyğəməin(s) yatağında yatan şəxslə onunla yol yoldaşı olan adamın işinə qiymət vemək izim gücümüz xaicindədi. Amma Allah Təala ağıl sahiləi üçün ayələ oyu açıqlayı ki, fəq haadan haayadəkdi. /Hə iki fiqənin təfsi alimləi etiaf edilə ki, «əqəə» suəsinin 207-ci ayəsi Peyğəmə(s) Məkkədən Mədinəyə gedəkən nazil olmuşdu /وَمِنَ النَّاسِ مَن يَشْرِي نَفْسَهُ ابْتِغَاء مَرْضَاتِ اللّهِ وَاللّهُ رَؤُوفٌ بِالْعِبَادِ /İnsanladan eləsi də va ki, Allahın azılığını qazanmaq yolunda öz canını sata. Allah da öz əndələinə şəfqətlidi. /Eyni zamanda u ayənin də hə iki fiqənin təfsi alimləinin aasında mаğaa yoldaşına aid olması məşhudu /إِذْ هُمَا فِي الْغَارِ إِذْ يَقُولُ لِصَاحِبِهِ لاَ تَحْزَنْ إِنَّ اللّهَ مَعَنَا /(«TÖVƏ», ayə 40) /«... Hə ikisi mağaada idilə və onda ki, yol yoldaşına «Qəm yemə! Allah, həqiqətən, izimlədi», - deyidi»....