span style="font-size12pt;"uxai, Müslim və aşqalaı həzət Peyğəməin (s) dilindən elə nəql edilə “Ye üzündə iki nəfə qalsa elə xilafət əmi Qüeyş üçün saitdi.” (“Səhihi-uxai”, c. 9, s. 29.) /u hədisdə xaici i olaydan xəə veili. u olayın geçəkləşməsi vacidi. Həzət Peyğəməin (ə) xilafətini hə i dövdə layiqli i Qüeyşiyə tapşımaq müsəlmanlaın vəzifəsidi. Fəx azi və aşqalaının nəzəincə “ulil-əm” məsumlaa işaədi. Hə i dövdə Qüeyşdən məsum i İmam mövcuddu. Nə qədə ki, ye üzündə həyat davam edi, u şəxs həzət Mehdidi (ə). (“Nisa”, 59) (“Təfsii-Fəx-azi”, c.10, s. 144; “Təfsii-Əl-Mizan”, c. 4, s. 387-401.) /aşqa sözlə, əvayət və ayədəki “ulil-əm” sözü zahi və atini əhəliyə işaədi. Tam mənada peyğəməin sifət və xüsusiyyətləinə malik olan şəxs onun canişini olaaq hə vaxt mövcuddu. Sadəcə, ona vəhy nazil olmu. Hazıkı dövdə u canişin həzət Mehdidi (ə). /İn Hic Əsqəlani “Həzət İsanın dünyanın sonunda u ümmətdən olan şəxsin axasında namaz qılması deyilənləin möhkəm dəlilidi Ye üzü heç vaxt “Qaim illah – höccətsiz olmayacaq.” (“Fəthul-ai”, c. 6, s. 385.) //span