Həzət Əli (ə) özü uyumuşdu “Mən xətadan uzaq deyiləm”. elə halda nədən o Həzəti xətasız (məsum) hesa ediik? /İmam Əli (ə) camaata uyuduğu cümlə elə idi / «فلا تكفّوا عن مقالة بحقّ، أو مشورة بعدل، فإنّى لست فى نفسى بفوق أن أخطى‏ء، و لا آمن ذلك من فعلى إلّا أن يكفى اللّه من نفسى ما هو أملك به منّى، فإنّما أنا و أنتم عبيد مملوكون لربّ لا ربّ غيره يملك منّا ما لا نملك من أنفسنا...» /“Haqqı söyləməkdən və ədalətli məsləhət veməkdən uzaq olmayın. Çünki mən özaşıma özümü xətadan kəna və işləimdə səhvdən uzaq ilmiəm. Əgə mənə daha malik və məndən atıq ixtiyaa sahi olan Allah u işdə mənə yadımçı olasa səhvə düça olmaam. Mən və siz Allahın ixtiyaında olan əndələiyik. Onun izim üzəimizdə malik olması izdən atıqdı”. /Göündüyü kimi İmam Əlinin (ə) u kəlamı heç cü ismətlə ziddiyyət təşkil etmi. u kəlamı ilə İmam Tovhid əqidəsinə axışını ildii. Həzət demək istəyi ki, əgə ilahi hidayət və lütf olmasaydı mən də sizin kimi xətadan uzaq olmayan əşə sinfindənəm. İmam فى نفسى “öz özlüyümdə” kəlməsi işlətməklə ildimək istəyi ki, izim malikimiz olmasaydı mən də xətadan uzaq olmazdım. ununla da Həzət eyni zamanda Allahla olan fəqli mənəvi əlaqəsinə işaə edi və “Tovhidi feli” yə işaə edi. / / /u söz, Munz in Caud aəsində deyilmişdi. İmam onu əzi məsələləə məsul təyin etdikdə o vəzifəsinə xəyanət etdi. İmam ona u məzmunda məktu yazdı /«...Atanda olan təqva və üstünlük məni sənin aəndə yanıltdı. Mən elə güman edidim ki, sən də atan kimisən, onun yolunu gedənsən. Lakin mənə elə xəə yetiilə ki, sən idaəçilikdə nəfsinə tae olaaq yanlış davanısan. Axiətin üçün çalışmısan. Axiətini yaxınlaına qoşulaaq dünyanı aad etməklə xaa edisən. Əgə sənin aəndə gəzən söz-söhət doğudusa sənin dəvən və sənə tae olan işçinin ayaqqaısının əndi səndən yaxşıdı... u məktu sənə yetişən zaman mənim yanıma yollan». /u məsələ ilə ağlı i neçə nöqtəyə diqqət edək /1. Peyğəmə (s) və İmamla dünyəvi işlədə adi ilikləi əsasında əfta etmək məcuiyyətində idilə. Onla yalnız Allah istədiyi zaman qeyi elmləi əsasında davanıdıla. u da ona göə idi ki, əgə onla daim qeyi elmləinə söykənsəydilə o zaman sıavi insanlaa nümunə ola ilməzdilə. /2. Həzəti Əli (ə) gəək idaəçilik işləində u sahəyə aid nomal standatlaa və meyalaa əməl edəydi. Həmin vəzifəyə göə insanı tanımaq standatlaından ii təyin olunan şəxsin ailə və mühit təiyəsinə diqqət etməkdi. Doğudu, unun kimi digə ölçülə da, insanın kimliyini tam müəyyən edə ilməz. una göə də Həzət Əlinin (ə) sözü təkcə u meyaa söykənməmişdi. Ancaq eyni zamanda əhəmiyyətli meya olduğundan İmam ona etimad etməsinin səəini diqqətə çatdıı. /3. Ümumiyyətlə, dünyəvi məsuliyyətləi və vəzifələi ica və idaə edəkən öyük səhvlələ üzləşmək ola. una göə də həmin vəzifələin icası i sınaq meydanıdı. İmam Əli (ə) u məsələdə məsumlaın ləyaqətini nəzəə alaaq onlaa vəzifə təyin etdikdən sona onlaın işləində necə olmalaı aədə daim nəzaət edidi. Əgə onladan ciddi i naazılıq duysa lazımi tədi gömüşdü. /4. Munz in Caud aəsində göündüyü kimi İmam (ə) adi fomada davanmış, dünyəvi qaydalaa iayət etmişdi. Və həmin şəxsi vəzifəyə təyin edəkən xıda i səhlənkalıq elə etmədiyinə göə, «mən u aədə xəta etdim» söyləməmişdi. Həzət onu vəzifəyə təyin edəkən məntiqli meyalaa əməl etməmiş olsaydı o zaman səhv etmiş oladı. Və ya onu u sahəyə seçəkən lazımi göstəişləi ildiməsəydi, onu işə təyin edəndən sona işləinə nəzaət etməkdə qəflət edi onlaın necə əftalaına göə lazımi eaksiya veməsəydi. Göündüyü kimi, sada-ladığımız əndlədən heç ii İmam Əli (ə) ilə Munz in Caud aasında aş veməmişdi. /5. İmam Əlinin (ə) uyuduğu «Atanın təqvalı olması məni sənin aəndə yanıltdı. Güman etdim ki, sən də atanın yolunu gedəsən». u, Həzətin səhvə düça olması məna-sında deyil, əksinə Həzət demək istəyidi ki, o cü atanın oğlundan yanlış həəkət gözləmidi. Həzət u danlaq sözüylə anladıdı ki, yaxşı təiyə şəaitində yaşayan i kəsdən elə çikin əməllə gözlənilməzdi.