izim etiqadımıza əsasən, əql yaxşı və pis işləi ayıd etməyə qadidi. İşləin yaxşı və pisliyi əqli və zatidi. i sıa işlə zati olaaq yaxşı və əyəniləndi. əzi işlə isə pis və xoşagəlməzdi. izim əqlimiz şəiət uyuuqlaını nəzəə almadan, əzi işləin yaxşı olu, şühəsiz yeinə yetiilməsini, əzi işləin pis olu, sözsüz tək edilməsini dək etməyə qadidi. Əqlin hökmü saitdi və sait meyaa malikdi. Fellədəki yaxşı və pislik həmişə hamı üçün sait və eynidi. Yəni, əgə əql ədalətin yaxşı, zülmün pis iş olmasını deyisə, deməli, u həmişə və hamı üçün elədi. /una əsasən, iz Allahın ədalətli olmasına, heç kəsə zülm və haqsızlıq etməməsinə inanııq. Allah-taala həmişə yaxşı və əyənilən işlə göü. Ondan heç vaxt pis işlə aş vemi. Çünki əqlin hökmünə əsasən zülm, pis işlə və əyənilməyən sifətlə pisdi, onla mütləq tək olunmalıdı. /Allah-taala mütləq şəkildə həkim və alim olduğundan, (zati olan, heç i qeyd-şət qəul etməyən, xüsusi zamana, məkana və idak edən şəxsə məxsus olmayan) u işləin pis olmasını hamıdan yaşı dək edi və heç vaxt onlaı yeinə yetimi. aşqa sözlə, insan dək edi ki, ədalətlə davanı, yaxşı əməllə yeinə yetimək hə hansı i şəxs üçün ucalıq və kamal; zülm və haqsızlıq edi, pis əməllə yeinə yetimək isə, alçaqlıq və eydi. Allah-taala mütləq şəkildə aqil olduğu üçün u məsələni dək edi. elə i idakla Allah-taala çikin, nöqsanlı, eyli və kamalın əksinə olan işlə yeinə yetiəmi?! /Şiələin əqidələinə və yuxaıda qeyd olunan təhlilləə göə, Allah-taala zülm kimi əzil və çikin sifətlədən uzaqdı.(\"İlahiyyat\",Ayətullah Cəfə Sühani,(Həsən Məhəmməd Məkki Amilinin qələmi ilə),1-ci cild ,səh.287-288)