i qədə əvvəl qeyd etdik ki, Quanın i çox ayələində yalan və onun müxtəlif yönləi haqda söhət açılmış və insanın u mənfi xüsusiyyəti tək etməsinə təkid olunmuşdu. iz onladan i neçəsinə işaə ediik / /1. Həcc suəsinin 30-cu ayəsində Allah-taala insanlaı ütləə pəəstiş etməkdən çəkinmələini əm etməklə yanaşı, yalandan da çəkinmələini əm edi /«...ütlədən qaçının, yalan sözlədən də [Allaha şəik qoşmaqdan da] çəkinin.» /2. Nəhl suəsinin 105-ci ayəsində yalan danışmağın imansızlıqla əaə olduğu göstəili /«Yalanı ancaq Allahın ayələinə inanmayanla uyduula. Onla əsil yalançıdıla!» /3. Zumə suəsinin 3-cü ayəsindən elə qənaətə gəlmək olu ki, yalançıla Allahın hidayətindən məhum və aqiətləi acınacaqlı olan şəxslədi /«...Allah yalançı, nanko olan kimsəni doğu yola müvəffəq etməz». /aşqa i ayədə uyuu /«...Şühəsiz ki, Allah [Ona şəik qoşmaqla, öhtan atmaqla] həddi aşanı və yalançını doğu yola müvəffəq etməz». [Mumin-28] /4. Allahın hidayətindən məhum olan kəslə Onun qəzə və lənətinə düça olala. Ali-İman suəsinin 61-ci ayəsində Peyğəmələ (s) məsihilə aasında yaanmış qaşıduma haqda söhət açılakən Nəcan keşişləinə xita ediləək uyuulu /«...Sona [Allaha] yalvaı yalançılaa Allahın lənət etməsini diləyək!» /aşqa i ayədə deyili /«...Әgə yalan deyiəmsə, Allah mənə lənət eləsin!...» [Nu-7]