1. İsmət təklif və məsuliyyət gətimək zoundadı. Təklif həddinə yetişməyən insan da xətaladan və dində haam olanladan - həmin əməlləin pisliyindən dolayı uzaq olmaqla məsum ola ilə. axmayaaq ki, təklif həddinə yetişməyən uşaq həmin əməlin əzaının qoxusundan uzaq olmamışdı. /Əgə elə hesa etsək ki, ismət təklifi zəui edi, o zaman deyə iləik ki, adi insanlada və seçilmiş peyğəmələdə təklifin zamanı müxtəlifdi. Necə ki, əzi peyğəmə və İmamla elə yetkinlik yaşlaından həmin məqama seçilmişlə. /«قالَ إِنِّي عَبْدُ اللّهِ آتانِيَ الْكِتابَ وَ جَعَلَنِي نَبِيًّا. وَ جَعَلَنِي مُبارَكاً أَيْنَ ما كُنْتُ وَ أَوْصانِي بِالصَّلاةِ وَ الزَّكاةِ ما دُمْتُ حَيًّا. وَ بَرًّا بِوالِدَتِي وَ لَمْ يَجْعَلْنِي جَبّاراً شَقِيًّا»؛ /“(Allahdan i möcüzə olaaq köpə dilə gəli) dedi “Mən, həqiqətən, Allahın quluyam. O mənə kita (İncil) vedi, özümü də peyğəmə etdi. O, haada oluamsa olum, məni müaək (həmişə hamıya xeyi veən, dini hökmləi öyədən) etdi və mənə dii olduqca namaz qılı zəkat veməyi tövsiyə uyudu. O, həmçinin məni anama qaşı olduqca itaətka (nəvazişka) etdi, (heç kəsə qaşı) zülmka, asi (dikaş) eləmədi!” (Məyəm suəsi, ayə 30-32) /Həzəti Yəhyanın (ə) aəsində Quani-Kəim uyuu /«يا يَحْيى خُذِ الْكِتابَ بِقُوَّةٍ وَ آتَيْناهُ الْحُكْمَ صَبِيًّا. وَ حَناناً مِنْ لَدُنّا وَ زَكاةً وَ كانَ تَقِيًّا. وَ بَرًّا بِوالِدَيْهِ وَ لَمْ يَكُنْ جَبّاراً عَصِيًّا» /“(Yəhya dünyaya gəldikdən sona ona dedik) “Ey Yəhya! Kitadan ək yapış (Tövatı möhkəm tutu onun hökmləinə ciddi əməl et!). iz uşaq ikən ona hikmət (Allah kəlamının incəlikləini anlamaq, peyğəməlik) vedik. iz həm də ona Öz dəgahımızdan i məhəmət (yaxud insanlaa qaşı şəfqət) və (günahladan) paklıq əxş etdik. O, (çox) müttəqi idi. (Yəhya) ata-anasına qaşı da olduqca itaətka (nəvazişka) idi zalım, asi (dikaş) deyildi.” (Məyəm suəsi, ayə 12-14)