“əf” u mənadadı ki, şeytanın vəsvəsəsi şəxsə təsiini göstəəkən həmin insan onunla cihada qalxı qaşısını alı. /“Dəf” isə u mənadadı ki, insan öz qəlinin və canının səhədləini elə dəqiq qouyu ki, şeytanın vəsvəsələinin daxil olmasına öncədən əngəl olu qaşısını alı. /İmamlaın isməti ikinci qismdəndi. Yəni dəf`idi. u cavaa i neçə Quan ayəsi ilə aydınlıq gətiiik /Quani-Kəim Həzət Yusifin (ə) qissəsində Misi əzizinin xanımının vuğunluğuna işaə edəək uyuu /«قَدْ شَغَفَها حُبًّا»؛ /“(Yusifin) məhəəti onun (Züleyxanın) qəlinin dəinliyinə nüfuz etmişdi”.( Yusif suəsi 30-cu ayə) /Ayədə göündüyü kimi, Züleyxa vuğunluqdan coşduğundan Yusifə (ə) günah etməyin imkanlaını hazılamışdı. Ona günah etməyi təklif edidi. Amma, Yusif (ə) onun istəyini ədd edi. Çünki o, Allahın xəədalığını o zaman xatılayı. u haqda Allahın kitaında oxuyuuq /«وَ لَقَدْ هَمَّتْ بِهِ وَ هَمَّ بِها لَوْ لا أَنْ رَأى بُرْهانَ رَبِّهِ كَذلِكَ لِنَصْرِفَ عَنْهُ السُّوءَ وَ الْفَحْشاءَ إِنَّهُ مِنْ عِبادِنَا الْمُخْلَصِينَ»؛ /Doğudan da (qadın) ona meyl salmışdı. Əgə əinin dəlilini (xəədalığını) göməsəydi, (Yusif də) ona meyl edədi. iz pisliyi və iaıçılığı (zinanı) ondan sovuşdumaq üçün elə etdik. O, həqiqətən, izim sadiq əndələimizdəndi! (Yusif suəsi 24-cü ayə) /Ayədən anlaşıldığı kimi, Yusifin (ə) günah fikinə düşməməsinə səə Allahın dəlili olmuşdu. Allahın dəlili hüccət və aşka xəədalığı deməkdi. O elə i xaticəm haldı ki, qələ hakim olu. u hal i əməlin pisliyi və ya yaxşılığına ilgi olmaqla ələ gəlməz. Necə ki, insanladan əksəi günahın pisliyini ilsələ də şəhvət və nəfsi istəklə onlaa qələə çaldığından azmüddətli mən-fəətdən dolayı günaha düça olula. /Allahın dəlilindən məqsəd Yəqini (dəqiq) elmdi ki, nəfsi öz taeçiliyinə gətiəək günah meylə heç i zəminə qoymu. Çünki Yəqini elmlə günahın həqiqət və atinini dək etdiyindən ona meyl göstəmi. /Ancaq nədən Tanı u vasitə ilə Yusifdən (ə) günahı uzaq-laşdıdı? Cavaında uyuu “O izim muxləs (sadiq və itaətka) əndələimizdəndi”. /Şeytanın işi insanlaı doğu yoldan çıxatmaqdan iaət olsa da muxlisləin qaşısında öz müvəffəqiyyətsizliyini etiaf edi /«قالَ رَبِّ بِما أَغْوَيْتَنِى لَأُزَيِّنَنَّ لَهُمْ فِى الْأَرْضِ وَ لَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعين. إِلاَّ عِبادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ»؛ /(İlis) dedi “Ey əim! Sən məni qovduğuna göə, mən də ye üzündə onlaa (pis işləi) gözəl göstəi onlaın hamısını azdıacağam. Yalnız Sənin sadiq qullaından aşqa”. (Hic suəsi, 39 və 40-cı ayələ) /uada şeytanın etiafı Allahın muxlis əndələinə sayqı göstəməyindən deyil. əlkə acizliyindəndi. Muxlis insan ütün nəfsi istəkləini və əməlləini Allahın izni və ağlın hökmü altına gətiəək şeytanın təhikləi qaşısında əzmka iadə ilə cihad edi. Öz nəfsinə qali gələək onu əsi edi. elə olan şəxsə şeytan əsla yol tapa ilməz.