Cava Quani kəimdə tanıma, tanışlıq haqqında ətaflı danışılmışdı. Müxtəlif ayələdə Allahı tanıma, u tanımanın maneələi açıqlanı. ildiili ki, hiss yolu ilə, təqlidçiliklə, ko-koanə, zənn və gümana əsasən tanışlıqla mövcuddu. Eləcə də, u yolda həvəsazlığın, tələskənliyin, ifatçılığın, təəssüün, kinin öyük maneə olduğu ildiili. /Həqiqi Allahı tanımaq üçün insana mane olan əsas amillədən ii mənfi şəkdi. əli, müsət şəkk də mövcuddu. İnsanın öz əvvəlki ilikləinə zidd hadisələlə qaşılaşdığı vaxt şəkki təiidi. Əgə u şəkk doğu istiqamətdə yönəldiləsə, insanı ən uca məqam olan “yəqin” məqamına qaldıa. /İnsanı məifətdən, həqiqətlə tanışlıqdan məhum edən şəklədən ii düşüncə zəifliyindən doğan, axtaışdan çəkindiən şəkk xəstəliyidi. /əziləi isə özünü fövqəladə ağıllı göstəmək üçün ütün deyilənləə şəkk edi. elə i şəkk peşəka şəkdi. Onlaın məqsədi lazımı dəlillə əldə etmək deyil. Əsimizdə elələi “skeltik” adıyla tanını. /Mənfi şəkk qəl və dilin Allahı inka etməsinə gətii. /Quanda eş növ zənn və gümandan danışılı həqiqətə zidd zənn; həqiqətə uyğun zənn; günah zənn; həqiqəti aça ilməyən zənn; məhkum edilmiş zənn. Nəfs istəkləindən doğan zənn heç i dəlillə kifayətlənmi və insanı cəhalətə apaı.