İslam təkcə etiqad və əxlaq məsələləi ilə məşğul olan məktə deyildi. u din öz adıcıllaının mənəvi sağlamlığını təmin etməklə yanaşı, onlaın iqtisadi polemləini də həll edi. İlkin İslam dövündən aşlayaaq, u günə qədə ehtiyaclı təəqənin mənafeləi müdafiə olunmuşdu. həmin təəqənin ehtiyaclaının ödənilməsi üçün nəzədə tutulan ən mühüm tədilədən ii, zəkatdı. /Şəksiz ki, ütün cəmiyyətlədə iş qailiyyətini itimiş şəxslə, xəstələ, yetimlə, əlillə mövcuddu. u insanlaın himayəyə ehtiyacı vadı. Əgə cəmiyyətdə zəkat ödəməyə vəzifəli olan imkanlıla uyğun vegini ödəyələsə, ehtiyaclılaın ətafdakılaa əl açmasına lüzum qalmaz. İmam Sadiq (ə) uyuu «ütün xalq malının zəkatını ödəyəsə, i dənə də olsun fəqi müsəlman qalmaz. İnsanla yalnız valılaın günahından ac, çılpaq, evsiz-eşiksiz qalı». Elə u səədən də, İslamda zəkat vaci uyuulmuşdu «Onlaın mallaından zəkat al»(«Tövə» suəsi, ayə 103.). /Lakin zəkat hamı üçün vaci deyildi. Zəkatı vaci edən, zəkat veiləcək şeyin miqdaının «nisa» deyilən həddə çatmasıdı. On şey nisa həddinə çatdıqda, zəkat veilməlidi dəvə, inək, qoyun, uğda, xuma, apa, kişmiş, qızıl, gümüş, fitə (ədənin zəkatı). /Məsələn, eş dəvəyə i qoyun, otuz inəyə i aş iki yaşa gimiş dana, qıx qoyuna i qoyun zəkat ödənilməlidi. Say atıqca, zəkatın miqdaı dəyişə ilə. Məsələn, qoyunun sayı üç yüz ii aşasa, hə yüz qoyundan ii zəkat veili. /