span style="font-size12pt;"“Təqvalılaa vəd edilmiş cənnətin vəsfi (elədi) Oada dad və ətii qaçmamış sudan çayla, tamı dəyişməmiş süddən çayla, içənlə üçün üsütün ləzzət olan şəadan çayla və saflaşdıılmış aldan çayla vadı. Oada onla üçün hə cü meyvə və həmçinin ələi təəfindən ağışlanma vadı. (Məgə unla) odda əədi qalacaq və ağısaqlaını paçalayan su içidiləcək kəslə kimidilə?!” (“Muhəmməd” suəsi, 15). / /Allah u ayədə ehiştin i neçə nemətləindən əhs edi ki, onladan u dünyada da vadı. u ayədə Allah ildimək istəyi ki, siz u nemətləi tanıyısınız, ancaq onla u dünydakından da ali və yüksək dəəcədədi. u nemətlə içəisində död ulaq xüsusi diqqəti cəl edi. u ulaqla İlahi nemətin nümunələidi. / /Su susuzluğu aadan apamaq üçün. Halal şəa ləzzət əxş edə. / /Süd aclığı aadan apamaq üçün. al güc və sevinc gətiən. / /Göündüyü kimi, u död ulağın hə ii Allahın mühüm nemətləindəndi. u nemətlədən ye üzəində də vadı. i fəqlə ki, ehiştin şəaı insanı məst etmi, ona ləzzət əxş edi.Yəni dünyada olan nəcis şəaın xüsusiyyətləinə malik deyildi. u ulaqlaın hə ii nemətdi. u dünyadakı ulaqla adətən sudan olula. / /Təsəvvü edin ki, süddən, aldan və halal şəadan axan i ulaq vadı. Su i qədə qalandan sona iyini və dadını dəyişi, ancaq ehişt suyu çox səin, dadlı və xaaolmayandı. Süddən axan ulaq da onun kimi xaa olmu və həmişə təzə və xoşməzzədi. al ulağı xalis aldandı və ona heç i əlavələ edilməmişdi. / /Allah u ayədə nemətləin adını çəkəndən sona ən üstün nemət olan İlahi məğfiətin də adını çəki. Yəni, Allah onladan azıdı və əhmətini onlaa şamil etmişdi. Dünyada işlətdikləi günahı üzləinə vumaz. Təqva əhli də Allahın İlahi lütf və fəzlindən azıdıla. Həzət Peyğəmə (s) uyuu “O gecə ki, məni yuxaıya apadıla, ütün ehişti mənə göstədilə, oada död ulaq gödüm. Sudan olan ulaq, süddən olan ulaq, şəadan olan ulaq və aldan olan ulaq. Cəailə (ə) dedim ki, u ulaqla haadan gəli və haa gedi? Dedi ki, Kövsə hövuzuna təəf gedi. Ancaq ilmiəm ki, haadan gəli. Allahdan istə ki, səni onun mədəsindən agah etsin. Ya da ulaqlaın axdığı qaynağı sənə göstəsin”. Həzət Peyğəmə (s) dua etdi, duadan sona Peyğəməin (s) yanına i mələk gəli. Ona salam vei və deyi “Gözünü ağla” və mən gözümü ağladım. Sona dedi “Gözünü aç” və açdım, özümü i ağacın kənaında gödüm. Gözüm ağ düdən olan i günəzə dəyi ki, onun qapısı qızıldan idi və üzəində qıfıl va idi. u günəzin hündülüyü o qədə əzəmətli idi ki, əgə ütün cin və insanlaı oada qəa vesəydilə, dağın üzəində otuan quşa ənzəyədilə. Nəhayət gödüm ki, u ulaqla həmin günəzin altından axı. Gei qayıtmaq istəyəndə həmin mələk dedi “Niyə günəzə daxil olmusan?” Dedim ki, necə daxil olum ki, qapısı ağlıdı və mənim açaım yoxdu. Mələk dedi “Açaı - ismilləhi-ahməni-ahimdi!” O zaman ki, həmin qapıya yaxınlaşdım və Günəzə daxil oldum və gödüm ki, u död ulaq död sütundan axı. Hə död sütuna “ismilləhi-ahməni-ahim!” nəqş olunmuşdu. Su ulağı “ismilləh”in mimi ilə, süd ulağı “Allah”ın “ha”sı ilə, şəa ulağı “ahman”ın mimi ilə, al ulağı isə “ahim”in mimi ilə həəkət etdiyini gödüm. ildim ki, u död ulağın ünövəsi şəif “ismilləh\" ayəsindəndi. Allah-Təala uyudu “Ey Muhəmməd! Ümmətindən hə kəs iyadan pak və xalis qəllə Məni u adlala yada salasa və dilində deyəsə ki, ismilləhi-ahməni-ahim! Ona u ulaqladan dadızdıaam”. (Teyan/ deyele.og) //span