u şəəfli hədis də öz növəsində həzət Peyğəməin (s) əhli-eytinin müsəlmanla aasında siyasi-e᾽tiqadi mahiyyətini izah edi. Hə hansı i millətin ən təhlükəli və xətəli məsələsi, onun siyasi-e᾽tiqadi məsələlədə ixtilaf və təfiqələlə üzləşməsidi. Həzət Peyğəmə (s) də öz ümmətinin gələcəkdə elə vəziyyətləə düça olmaması üçün və yaxud u kimi şəaitlədən çıxış yolu tapmalaı üçün xüsusi i layihə hazılamışdı. O layihə Allahın əmi ilə ümməti Әhli-eytə (ə) təəf sövq etdimək və onlaın ətafında iləşdiməkdən iaət idi. Әvvəldə söylədiyimiz hədislədə Әhli-eyt (ə) «nicat gəmisi» və «ağışlanma qapısı» kimi təqdim edildi. Indi söyləyəcəyimiz hədis isə Әhli-eyti (ə) ümmətin vəhdət məkəzi və onlaı ixtilaf və azğınlıqdan qouma vasitəsi kimi müəyyən edi. Әgə ümmət onlaın yolu ilə getsələ daimi olaaq ixtilaf və təfiqələdən amanda qalala. Məhz, una göə də u hədisin adına «Aman hədisi» deyilmişdi. /Təəani ini Aasdan əvayət edi ki, Peyğəmə (s) uyumuşdu /«Ulduzla ye sakinləini (gecələ dənizləə gedəkən yolu tapmaqda) qəq və həlak olmaqdan amanda saxlayala, mənim isə əhli-eytim ye üzünün sakinləini ixtilafdan amanda saxlayı.» /[u hədisi Şəavi Şafeyi «Әlithafu ihuil-əşaf» kitaında (səh.20) nəql edəək səhih olduğunu qeyd etmişdi. Həmçinin, Hakim «Müstədəküs-səhihəyn» kitaında, Müttəqi «Kənzul-ümmal» kitaınd (6-cı cild, səh.217) və ini Həcə «Səvaiqul-məhəqə»də (səh.140) əvayət etmişdi.] /Təəi də Әlidən (ə) əvayət etmişdi ki, Peyğəmə (s) elə uyudu /«Ulduzla asimanın sakinləinin əmin-amanlıq vasitələidi, onla yox olu getsələ, sakinləi də aadan gedə. Mənim Әhli-eytim (ə) də ye əhlinin əmniyyət vasitəsidi, onla aadan getsə, ye üzünün sakinləi də aadan gedə.» /Sona atıı ki, Hənəl də öz «Müsnəd»ində (mənaqi fəslində) u hədisi nəql etmişdi. [«Fəzailul xəmsə fi sihahis-sittə» (2-ci cild, səh.68)].