İmam Əli (ə) səhabəsi olan Abdullah ibni Yəhyanın anidən yıxılmasını necə izah etdi?!
Abdullah ibni Yəhya Əmirəl-möminin (ə) məclisinə daxil olur. Həzrətin (ə) qarşısında taxta parçası var idi. Həzrət (ə) buyurur ki, onun üzərində əyləşsin. Anidən taxta dağıldı və Abdullah yerə yıxıldı. Başı yarıldı və qan axmağa başladı. İmam (ə) göstəriş verir ki, su gətirsinlər və onun yarasını yusunlar. Sonra mübarək üzünü Abdullaha çevirib buyurdu: “Yaxına gəl!”. Sonra mübarək əlini onun yarasının üzərinə qoyur. Abdullah əvvəl çox ağrı hiss edir, amma sonra şəfa tapır.
Həzrət (ə) buyurur: “Şükür olsun o Allaha ki, bizim ardıcıllarımızın günahını dünyada xoşagəlməz hadisələrlə yuyar və pak edər”.
Abdullah deyir: “Ey Əmirəl-möminin! Məni agah edin ki, hansı günaha düçar olmuşam ki, bu xoşagəlməz hadisə başıma gəlmişdir? Onu bir daha təkrar etməyim”.
Həzrət Peyğəmbər (s) öz dostları üçün niyə çoxlu sərvət istəmirdi?
İslam Peyğəmbərinin (s) həyatı o qədər sadə idi ki, o dövrün orta həddə yaşayan insanlarının səviyyəsinə çatırdı. Həzrət (s) o dövrün aşağı təbəqəsinin az gəlirini nəzərə alaraq, özü də buğda çörəyi yeməkdən imtina edərdi. Həyatın sadə yaşayışı hər bir sahədə özünü büruzə verərdi. Paltarın növündən tutmuş, yerə saldığı xalçaya qədər. Bəzən Həzrət (s) həsirin üzərində yatardı. Hər nə halaldan əldə edirdi, onu da qənaətlənib geyinərdi. Həzrət Peyğəmbər (s) Əbuzərə belə buyurardı: “Ey Əbuzər! Mən kobud paltar geyinirəm. Torpağın üzərində əyləşirəm. Yalın dördayaqlıya minirəm. Bunlar mənim sünnətlərimdir. Hər kim mənim sünnətimdən üz döndərər, məndən deyildir”. Həzrət Peyğəmbərdən (s) nəql olunur ki, buyurub: “Geyinin, yeyin və için, ancaq mötədil halda. Mötədil olmaq – nübuvvətin xüsusiyyətlərindəndir”.
Əbuzər deyir: “Soruşdum: “Ya Rəsulallah! Allahı yada salanlar və təvazökarcasına Allahdan qorxanlar başqalarından daha tez behiştə gedərlər?”. Buyurdu: “Xeyr, ancaq ehtiyacı olan müsəlman behiştə daxil olmaq üçün başqlarını qabaqlayarlar. Behişt gözətçiləri onlara deyər: “Səbir edin o zamana qədər ki, sizin hesabınız çəkilər”. Deyərlər: “Nəyin hesabı? Allaha and olsun ki, biz nə bir şeyin malikiyik ki, zülm edək və nə də bir şey bizə tapşırılmışdır ki, çətinlik yaradaq və ya işləri asanlaşdıraq. Amma biz Allahımıza ibadət etmişik, o zamana qədər ki, bizi çağırdı. Biz də onu qəbul etdik”.
Həzrəti Peyğəmbər (s) səhabəsinə hansı günahına görə meyyit namazı qılmadı?!
Bir nəfər kişinin cənazəsini gətirirlər ki, Peyğəmbər (s) ona namaz qılsın. Həzrət (s) üzünü səhabələrinə çevirib, buyurur: “Siz ona namaz qılın, mən qılmıram”. Səhabələri deyir: “Ya Rəsulallah! Niyə ona namaz qılmırsınız?”. Həzrət (s) buyurur: “Çünki insanlara borcu vardır”. Əbu Qətadə deyir: “Mən zamin oluram ki, onun borcunu ödəyəcəyəm”.
Həzrət (s) buyurur: “Kamil şəkildə ödəyəcəksən?”. Deyir: “Bəli”. Bundan sonra Həzrət Peyğəmbər (s) həmin cənazəyə namaz qılır. Əbu Qətadə deyir ki, ölən şəxsin borcu 17 dirhəm idi. Yəni, çox az məbləğdə borcunun olmasına baxmayaraq, bu cür şiddətli şəkildə qınanmışdır.
Əhli-Beyt (ə) davamçıları son nəfəslərində kimləri görərlər?
Nəql edilir ki, bir dəstə İmam Sadiqin (ə) xidmətində idilər. Söhbət Əhli-Beyt (ə) davamçılarından düşdü. İmam Sadiq (ə) buyurdu:“Bizim davamçılarımız ömürlərinin sonunda elə şeyləri görürlər ki, gözləri o şeyləri görməklə aydın olur və şad olurlar”. Orada olanlardan biri soruşur: “Hansı şeyi görərlər?”, Bu sualı bir neçə dəfə təkrar edir, ancaq İmam (ə) hər dəfəsində buyurur: “Görərlər”. Nəhayət İmam (ə) həmin sual verən şəxsi yanına çağırır və buyurur: “Sanki nə gördüklərini bilmək üçün təkid edirsən?”. O, dedi: “Bəli”. Sonra ağladı.
İmam (ə) onun halına diqqət etdi və buyurdu: “O, iki nəfəri görər”. Həmin adam yenə soruşur: “Hansı iki nəfəri?”. İmam (ə) buyurur: “Peyğəmbəri (s) və İmam Əlini (ə). Elə bir mömin yoxdur ki, məgər o halda ki, ömrünün son anında bu iki böyük insanı görər, ona müjdə verərlər. Bu mövzunu Allah Quranda bəyan etmişdir.
Salman Farsini uca məqama qaldıran 3 xüsusiyyət hansılardır?!
Mənsur ibni Bəzrəc nəql edir ki, İmam Sadiqə (ə) dedim: “Mən sizdən çox eşidirəm ki, daima Salman Farsini yada salırsınız”. Həzrət (ə) buyurdu: “Salman Farsi demə! Salman Muhəmmədi (de)! Bilirsənmi ki, niyə onu tez-tez yada salıram? Üç səbəbə görə...”.
1. İmam (ə) buyurur ki, Salman Farsinin İmamın (ə) yadında qalmasının səbəbi odur ki, o, həmişə İmam Əlinin (ə) istəklərini öz istəklərindən üstün hesab edərdi. O, yaxşı bilirdi ki, İmamı (ə) ondan nə istəyir.
2. Salman Farsi həmişə yoxsul və ehtiyaclı insanları zəngin insanlardan üstün tutmuşdur. Qohumları, rəfiqləri arasında hər kimin ehtiyacı vardırsa, əvvəl onlara yardım edərdi, sonra zəngin olanlara. Yoxsulların məclisində iştirak etməyi zənginlərin məclisindən daha üstün bilərdi...
Hz Peyğəmbərin (s) səhabəsi Səlman öləndən öncə hansı məsələlər haqda tövsiyə etdi?!
Nəql olunur ki, Salman can verən zaman müsəlmanlara üç tövsiyə vermişdir: Üç yerdə Allahı yada salın:
1. Nə zaman bir işdə qərar vermək istəsəniz. 2. Nə zaman bir məsələdə hökm vermək istəsəniz. 3. Nə zaman bir şeyi bölmək istəyərkən”.
İmam Əlinin (ə) səhabələrindən olan Əsbəğ ibni Bənabə nəql edir: “O zaman ki, Salman dünyasını dəyişdi, biz onun cənazəsini qəbrə qoymazdan əvvəl ata minən qəmli bir insan bizə tərəf gəldi və salam verdi. Buyurdu: “Salmanın cənazəsini hazırlamaqda tələsin”.
O, bütün lazım olan şeyləri gətirmişdi və biz də ona yardım etdik. Bu işləri görəndən sonra cənazəyə namaz qıldı və cənazəni dəfn etdik. O, kişi İmam Əli (ə) idi, Salmanı dəfn etmək üçün Kufədən Mədainə gəlmişdi.
İmam Hüseynin (ə) ziyarətinə piyada gedən şəxsin savabı!
Bəşir Dəhhan İmam Sadiqdən (ə) nəql edir: \"İmam Hüseynin (ə) ziyarəti üçün evindən çıxan şəxsin ilk addımında günahları üçün bağışlanma var. Çatana qədər hər addımla müqəddəsləşər. Oraya catdıqda Uca Allah ona belə xitab edər: \"Ey bəndəm, Məndən dilə, əta edim! Məni çağır, cavab verim! İstə, verim! Ehtiyacını söylə, aradan qaldırım!\". İmam Sadiq (ə) buyurdu: \"Onun bu yolda sərf etdiyinin hər birinin əvəzini qaytarmaq – Allah üzərində bir haqdır\"”.
Digər hədislərdə Məsumlar (ə) tərəfindən deyilib ki: \"Atdığı hər addıma görə yaxşı əməllərini qat-qat artırarlar, hər addımına görə min savab yazılar, min günahı silinər və dərəcəsi min dəfə artırılar, Uca Allah onun hər atdığı addımına ayağının hər dəfə qaldırıb yerə qoymasına İsmail (ə) övladlarından bir qul azad etməyin savabını yazar\".
İmam Hüseynin (ə) katibi Əsləm ibn Əmr necə şəhid oldu?
Əsləm ibn Əmr İmam Hüseynin (ə) qardaşı İmam Həsənin (ə) şəhadətindən sonra xidmətə götürdüyü insandır. İmam Hüseyn (ə) onu İmam Səccada (ə) bağışladı. (Erfan)
Əsləmin peşəsi İmam Hüseynin (ə) katibliyini etmək idi. İmam Hüseyn (ə) Mədinədən Məkkəyə hərəkət edən zaman o, da İmamın (ə) onun bayrağı altında olan ənsarlardan idi. Sonra da İmamla (ə) bir yerdə Kərbəlaya gəlir. O, Aşura günü şəhid olur.
Bu vəfadar qul döyüşə getmək icazəsini almaq üçün İmamın (ə) yanına gəlir. Həzrət (ə) buyurur: “Oğlum Səccaddan (ə) izn istə”. O, İmam Səccaddan (ə) izn alır və hərəm əhli ilə vidalaşır. Sonra döyüş meydanına tələsir və 70 nəfəri cəhənnəmə göndərir.
İmam Hüseyn (ə), Müslimin şəhadət xəbərini eşidən zaman nə dedi?
İmamın (ə) karvanı Zəbalə adlı məkana gəlib çatan zaman Müslimin şəhadət xəbəri İmama (ə) çatdırılır. İmam (ə) bu xəbəri öz səhabələrinə çatdırır.
O kəslər ki, dünyapərəst idilər, bu xəbəri eşidən zaman İmamın (ə) ətrafından dağılmağa başladılar. Karvanda İmamın (ə) ailəsi və ən yaxın səhabələri qaldı. Hədisi nəql edən yazır: “O zaman ki, Müslimin şəhadət xəbəri gəlib çatır, ağlamaq səsləri səhranı bürüyür. Sonra İmam (ə), Allahın dəvət etdiyi məqsidinə tərəf hərəkət etməyə başlayır.
Fərzəd adlı şair İmamın (ə) xidmətinə gəlir və deyir: “Ey Peyğəmbər (s) övladı! Niyə Kufə əhlinə etimad edirsən? Onlar sənin əmin oğlu Müslimi və yoldaşlarını öldürüblər”.
Bu zaman İmamın (ə) gözlərindən yaş axmağa başladı. Həzrət (ə) buyurdu: “Allah Müslimə rəhmət etsin. O, Allahın behişt və rizvanına çatdı. Müslim öhdəsində olan vəzifəsini yerinə yetirdi. İndi bizim növbəmizdir ki, bizim boynumuzda olana əməl edək”.
İmam Əlinin (ə) ordusunda vuruşan, Kərbəlada şəhid olan, İmam Zaman ağanın (ə.f) duasında adı çəkilən səhabə kimdir?!
Cunadə o igidlərdən idi ki, Siffeyn döyüşündə Əmirəl-möminin (ə) bayrağı altında döyüşürdü. O, Kufədə Müslimlə beyət edir və Əmr ibni Xalid, Nafəh ibni Həlal, Məcmə ibni Abdullahla bir yerdə İmam Hüseynin (ə) ordusuna qoşulur. Bu dörd dost İmamın (ə) yanına gələn zaman Hürr onları görüb İmama (ə) demişdi ki, mən gərək onları həbs edim, ya da gərək geri qayıtsınlar. İmam (ə) cavabında buyurmuşdur ki, onlar mənim dostlarımdır və mənimlə gələn insanlar kimidirlər. Onları elə himayə edərəm ki, özümü o cür himayə edirəm. Nə zaman bu fikirdə olsan, səninlə işim olmaz, əks halda səninlə vuruşaram”. Hürr İmamın (ə) bu müdafiəsini görüb, geri çəkilmişdi...